Czas na młodych - prawa człowieka w wizji Jana Pawła II w ZS

Święto Patrona naszej szkoły, świętego Jana Pawła II, było wydarzeniem wyjątkowym, gdyż nigdy wcześniej młodzi z naszego gimnazjum nie pokazali takiej klasy, rozmachu, własnego spojrzenia na świat i w sposób tak wyraźny nie wyrazili swego buntu przeciw temu, czego w dzisiejszym świecie nie akceptują. Pokazali, że prawa człowieka, te niezbywalne, które sprawiają, że jesteśmy ludźmi, kimś niezwykłym we wszechświecie, są w ich wnętrzu. Pokazali, że nimi żyją i nie godzą się, by człowieka zredukować tylko do sfery zewnętrznej, tego, co widoczne i powierzchowne. Niekoniecznie tak religijni, jak nasz Patron święty Jan Paweł II, nie zawsze żyjący w ten sposób, co on, a tak bardzo wrażliwi na człowieka, na jego godność i dobro.

Wróćmy jednak do początku. Wizję praw człowieka świętego Jana Pawła II przedstawili uczniowie szkoły podstawowej i gimnazjum już w kościele, przed uroczystą Mszą świętą rozpoczynającą obchody święta naszego Patrona. Potem, już w szkole, dzieci i młodzież - laureaci Konkursu Piosenki Religijnej - prezentowali swoje utwory. Dyrektor naszej szkoły, Artur Affelt, uhonorował młodych z klas III gimnazjum tytułem: Nasi Wspaniali. Tytuł ten przyznawany jest uczniom najbardziej zasłużonym, którzy nie tylko mają najlepsze wyniki, nie tylko reprezentowali szkołę w różnych konkursach, ale są zaangażowani społecznie w pomoc potrzebującym i dlatego mogą być przykładem dla innych.       

To było święto młodych. Oni je, w zgodzie z własną wrażliwością, stworzyli i mieli duży wpływ na jego przebieg. Było wszystko: rewolucyjny bunt młodych, poważna refleksja i dobra zabawa. Była promocja rodziny, wolności słowa, godności człowieka, prawa do życia, rozwoju i szacunku oraz prawa do bycia kimś więcej niż tylko przedmiotem czyichś interesów i knowań.

To wszystko wyrazili młodzi w scenkach, które przygotowali, a było co oglądać. Była lekcja matematyki w wydaniu klasy I A i zmaganie uczniów z nauczycielem o wolność wyrażania swoich własnych poglądów. Była historia pewnej pary zakochanych z klasy III A i promocja rodziny, bardzo humorystycznie wyrażona w formie pantomimy. Była rozprawa klasy III C o zakłamaniu i manipulacji z czasów PRL, które przecież i dzisiaj nie są nam obce. Była też sztuka: „Kopciuszek współcześnie”, będąca adaptacją klasyka, autorstwa pani Małgorzaty Nowickiej, nauczycielki z II LO w Toruniu. Dostosowując ją do własnej wrażliwości, nasi uczniowie stworzyli ją jakby na nowo. W oprawie dobrej muzyki i elementów układów tanecznych, młodzi ludzie z klas: III B, II B i III A dostarczyli nam niezapomnianych wrażeń artystycznych i świetnej zabawy.

Patrząc na to, co przygotowali nasi uczniowie, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że to jest ich czas. Oni mają swoje własne spojrzenie na świat i jego prawa. Mają odwagę mocnego wyrażania swoich poglądów. Mają to świeże spojrzenie i bezkompromisowość, których nam - ludziom w pełnym wieku – już może brakuje. Mają w sobie bunt, który nie pozwala im godzić się na układy, manipulacje i zakłamanie. Mają w sobie to, co tak cenił Jan Paweł II, za co ich kochał i co chciał wydobyć. Chciał by ich głos był coraz bardziej słyszalny. Chciał im oddać świat, by go zmieniali i czynili piękniejszym, żyjąc godnie i respektując prawa człowieka.

Patrząc na młodych, chciałoby się zawołać: błogosławione takie spojrzenie na świat, błogosławiona odwaga, błogosławiona bezkompromisowość, błogosławiony bunt, gdyż dzięki nim ten świat może stać się lepszy.

Potrzeba nam dzisiaj tej odwagi, tego buntu i tej bezkompromisowości, potrzeba nowych ludzi zmieniających skostniałe międzyludzkie relacje, potrzeba  rewolucji sumień.

Oto wizja naszego Patrona, świętego Jana Pawła II, tak przynajmniej ją odczytuję: wizja praw człowieka, wizja świata bardziej przyjaznego i sprawiedliwego, takiego, w którym chcą żyć młodzi. Oni mają siłę i odwagę, by tę wizję urzeczywistniać, mają w sobie niezgodę na podłość i zło, która nie pozwala im przejść do porządku dziennego nad niesprawiedliwością.

Dlatego Jan Paweł II im ufał i widział w nich przyszłość. I dlatego dzisiaj jest czas na młodych.

         Jestem człowiekiem … jestem kimś wyjątkowym;

          mam niezbywalną godność - nikt i nic nie może mi jej odebrać;

          mam prawo do życia, mam prawo do szacunku;

          mam prawo do wolności i rozwoju;

         mam prawo do wyboru drogi życia i ponoszenia tego konsekwencji;

         mam prawo do bycia kim jestem;

         mam prawo do pełnego przeżywania swojej młodości;

         mam prawo do buntu i prawo do zmieniania świata;

         mam prawo do bycia bardziej i więcej człowiekiem.

Diakon Tomasz Chmielewski