Porządkujemy cmentarz olęderski w Osieku nad Wisłą

Gmina prowadzi prace na kolejnym ewangelickim cmentarzu. Po Silnie porządkowany jest cmentarz ewangelicko – olęderski w Osieku nad Wisłą – Łęgu.

Gmina prowadzi prace na kolejnym ewangelickim cmentarzu. Po Silnie porządkowany jest cmentarz ewangelicko – olęderski w Osieku nad Wisłą – Łęgu. Nagrobki czyszczone są z mchu, koszona jest trawa, usuwane są chwasty i dzika zieleń. Zbierane są śmieci. Cmentarz porządkują osoby odpracowujące kary w urzędzie gminy. – Za nami już ponad połowa planowanych prac. Po ich zakończeniu zajmiemy się cmentarzem w Głogowie – mówi Monika Jasińska, opiekująca się osobami wykonującymi prace społecznie użyteczne.

Tablica pamiątkowo – informacyjna stojąca przy cmentarzu głosi:

„Wieś Łęg – Osiek wyodrębniła się na podmokłych łąkach w dolinie Wisły w pobliżu Traktatu Królewskiego. Pierwsza wzmianka o wsi zamieszczona jest w wykazie dóbr królewskich z 1662 roku, z którego dowiadujemy się, iż Łęg po potopie szwedzkim został splądrowany. Inne nazwy miejscowości to Lengden i Holendry Królewskie.

W 1731 roku Jakub Milewski i jego żona Katarzyna z Tarnowskich sprowadzili na Łęg pięciu gospodarzy – osadników luteranów. Kolejnymi właścicielami Łęgu byli: Mikołaj, Albin i Łukasz Kowalewscy, herbu Dołęga. Zawierali oni z olędrami znad Wisły kontrakty na wieloletnią dzierżawę ziemi. Podczas powstania listopadowego w lipcu 1831 roku w Łęgu stacjonowały wojska rosyjskie przeprawiające się przez Wisłę. W budynku szkoły ewangelickiej stacjonował generał Pahlen. Szkoła ta funkcjonowała do 1945 roku.

W latach 1838 – 1849 w Osieku znajdowała się siedziba parafii ewangelicko – augsburskiej, którą administrował od 1847 roku pastor Wilhelm Aleksander Tetzner (syn Jerzego – pastora i nauczyciela pensji Chopinów w Warszawie). Tu również swoje gospodarstwo posiadał ewangelicki superintendent płocki Karol Börner.

Na cmentarzu spoczywają prochy rodzin Jabs, Wollschlaeger, Heyza, Zabel, Millke, Hübner, Peters, Gitz i innych pracowitych rodzin, często spokrewnionych z miejscową ludnością. Znajdują się tu również groby kilku ofiar polskich samosądów z pierwszych dni września 1939 roku.”