Warto zobaczyć - Gmina Obrowo

ZESPÓŁ DWORSKO-PARKOWY W ŁĄŻYNIE II

Dwór w Łążynie został zbudowany na początku XIX wieku. Jest zwrócony frontem ku północnemu zachodowi. Drewniany, konstrukcji zrębowej z piętrowymi facjatami konstrukcji szkieletowej, otynkowany. Układ wnętrza dwutraktowy, częściowo przekształcony po 1945 roku, z sienią na osi, w której znajduje się klatka schodowa. Na zewnątrz elewacja frontowa siedmioosiowa z trójosiową facjatą poprzedzoną portykiem w wielkim porządku, ze smukłymi, drewnianymi kolumnami dźwigającymi trójkątny szczyt. Dach mansardowy z naczółkami kryty eternitem i dachówką, gzyms wydzielający górną połać dachu profilowany. Dwór założony na planie prostokąta z ryzalitem w elewacji ogrodowej.

ZESPÓŁ DWORSKO - PARKOWY W OBROWIE
Dwór w Obrowie zbudowany został w stylu klasycystycznym na przełomie XVIII i XIX wieku. Budynek dworu jest murowany, parterowy. Posiada piętro oraz piętrowy kolumnowy portyk, zwrócony frontem na południe. Dworek otacza park w stylu krajobrazowym pochodzący z tego samego okresu. Ciekawostką jest, że w latach 1824 i 1825 w dworze gościł i koncertował Fryderyk Chopin. Na pamiątkę tego wydarzenia ufundowana została pamiątkowa tablica, którą umieszczono na elewacji frontowej dworu. Obecnie w budynku mieści się siedziba Urzędu Gminy Obrowo.

ZESPÓŁ DWÓRSKO - PARKOWY W ZĘBOWIE

W Zębowie znajduje się zespół pałacowo-parkowy, zajmujący areał 2.80 ha. Od I poł. XVIII w. do II poł. XIX w. właścicielem majątku była rodzina Nałęczów. W pałacu mieści się obecnie szkoła podstawowa, ośrodek zdrowi oraz mieszkania. Na terenie parku przypałacowego odnotowano 25 gatunków drzew oraz 10 gatunków krzewów. Przed frontem pałacu znajduje się duża polana, na której rosną liczne rodzaje drzew m.in. jarząb pospolity, topola czarna. Wjazd do pałacu wiedzie alejką biegnącą przy zachodniej granicy parku i kończy sie przed samym pałacem. W północnej i wschodniej części zabytkowej budowli zauważalne są ślady dwóch po stawów połączonych rowem. Tylko w jednym z nich znajduje się trochę wody, zaś po drugim stawie pozostało zaledwie nieckowate zagłębienie terenu. Wyodrębniają sie tutaj 4 wnętrza wyznaczone układem drzewostanu. Północno - wschodnia część parku wyróżnia się dwiema niewielkimi polanami.

KOŚCIÓŁ P.W. NAJŚWIETSZEGO SERCA PANA JEZUSA W OSIEKU NAD WISŁĄ

W Osieku znajduje się kościół parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusa zbudowany w latach 1927– 1930, w miejscu poprzedniego wzniesionego z drewna na początku XVIII w., obok kościoła dzwonnica z 1930 r. Na cmentarzu przykościelnym stoi żeliwny krzyż z inskrypcją, poświęcony dobrodziejom kościoła osieckiego – Kowalewskim. W kościele znajduje się barokowa chrzcielnica z XVII w., oraz obraz olejny z XVIII w., „Biczowanie Chrystusa.

JEZIORO W OSIEKU NAD WISŁĄ
Walory przyrodnicze Osieka wiążą się z jego położeniem w dużym kompleksie leśnym oraz bliskością dwóch jezior (Jezioro Osiek i Jezioro Dzikowo).

OSIECKA IZBA REGIONALNA
W średniowieczu Osiek wchodził w skład kasztelani słońskiej. Etnograficznie i kulturowo wg. wybitnych znawców polskiego folkloru i kultury ludowej Kolberga i Szajnochy region osiecki jako północno – zachodnia część Ziemi Dobrzyńskiej zaliczany był do Mazowsza.

Jesienią 1978 roku Michał Kokot - artysta fotografik, poeta, malarz przywozi ze sobą ideę utworzenia w Osieku ośrodka, którego istnienie umożliwiałoby działania na rzecz rozwoju regionalnej sztuki i kultury ludowej. Działania te gwarantowałyby odtwarzanie i kontynuowanie zarazem obyczajów – tradycji naszych ojców i praojców w regionie. Tu spotyka znanego i doświadczonego rzeźbiarza ludowego, malarza, muzyka – organistę Józefa Kamińskiego (1913 – 1999) i poetkę ludową Annę Słupczewską (1932 -2008).

W 1979 roku zorganizowano I wystawę sztuki i kultury ludowej w ramach „ Dni Osieka”. Eksponaty z niej zapoczątkowały Osiecka Izbę Regionalną, która mieściła się w drewnianym „ topolowym domu” znanej hafciarki Barbary Marycz. W dawnej sali lekcyjnej i bibliotece, odbywały się kolejne wystawy i imprezy kulturalne oraz spotkania twórców. W kwietniu 1987 roku Izbę Regionalną przeniesiono na dwa lata do pomieszczenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej.

Od jesieni 1989 r. do 2015 r. Izba z eksponatami znajdowała się w zabytkowej 250- letniej chacie znanych, zasłużonych osieckich kowali Forkiewiczów, Józefa i jego synów Stanisława i Zygmunta. Obecnie Izba Regionalna znajduje sie w Osieckim Klubie Kultury w Osieku nad Wisłą. W Izbie znajduje się obecnie ok. 500 eksponatów z różnych dziedzin sztuki ludowej.

RZEŹBA - (Józef Kamiński, Krzysztof Balewski, Paweł Ziółkowski, Jacek Melerski) Mieczysław Grażąwski
HAFT - (Józefa Orent, Elżbieta Nocna, Zofia Skowrońska , Barbara Marycz, Kazimiera Maćkiewicz, Krystyna Kamińska, Marzena Mackiewicz)
PLECIONKARSTWO - ( Julian Orent , Kazimierz Zygnerski, Kazimierz Florkiewicz, Zygmunt Ziółkowski, Małgorzata Paurowska, Kalinowski, Władysław Kamiński
ZDOBNICTWO WNĘTRZ – (Stefania Marendowska, Karol Marendowski, Halina Bordewicz
KOWALSTWO – (Józef Florkiewicz , Stanisław Florkiewicz, Zygmunt Florkiewicz ( ,Józef Skowroński, Józef Mariański, Osiek, Jan Cieślak, Wacław Kosztowny Ignacy Koprowski, Piotr Sztandarski , Jan Balina
MALARSTWO – Zofia Chwiałkowska – Smogorzewiec k/ Osieka, Patrycja Bezrudczyk - Osiek, Józef Kamiński
POEZJA – Osieckiej Grupy Poetyckiej „ Wiąz”- Zofia Chwiałkowska, Stanisław Cymer, Zofia Fastowicz, Kazimierz Grążawski, Stanisław Jasiński, Józef Kamiński, Michał Kokot, Joanna Rzeszotek, Anna Słupczewska.

POMNIK KU CZCI OFIAR TERRORU HITLEROWSKIEGO

Pomnik położony jest w lesie, po lewej stronie drogi z Obrowa do Osieka nad Wisłą.

W lesie 1939 roku hitlerowcy rozstrzelali kilkunastu mieszkańców z okolic Obrowa. Na tablicy istnieje napis "Ofiary terroru hitlerowskiego z 1939 roku z terenu gromady Obrowo cześć ich pamięci".

POMNIK KU CZCI ZMARŁYCH NA CHOLERĘ

W Zębowie znajduje się rzymsko-katolicki nieczynny cmentarz choleryczny. Cmentarz zalicza się do reliktów przeszłości dosyć dobrze zachowanych do naszych czasów. Usytuowany jest on poza wsią, po lewej stronie traktu wiodącego z Łążyna do Świętosławia, w miejscu gdzie krzyżuje się z drogami do Kuźnik i Obrowa. Pomnik ku czci zmarłych na cholerę został postawiony w 1958 roku. Spoczywają tutaj mieszkańcy wsi, zmarli na tę straszną chorobę w latach 1658 i 1831. Na pomniku widnieją napisy upamiętniające tragiczne wydarzenie.

POMNIK PRZYRODY "ZIELONA GÓRA"
W Zębowie nieopodal zespołu pałacowo-parkowego znajduje się uznany za pomnik przyrody kem nazywany potocznie "Zieloną Górą" wyraźnie zaznaczającego się w miejscowym krajobrazie wzniesienia. Powstał prawdopodobnie w czasie ostatniego zlodowacenia z warstwowych piasków, mułów i żwirów osadzonych w szerokich szczelinach i zagłębieniach martwego lodu przez wody roztopowe. Powierzchnia terenu to 2,79ha.

KOŚCIÓŁ ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA W ŁĄŻYNIE II

Obecny kościół wzniesiony został w 1848 r. w miejscu wcześniejszego drewnianego z 1710 r., spalonego w 1846 r. Fundatorem budowy był Gustaw Zieliński (1809-1881) – właściciel dóbr Skępe i Łążyn. W 1938 r. rozpoczęto prace przy rozbudowie kościoła o transept i prezbiterium, które zostały przerwane przez drugą wojnę światową. Ostatecznie ukończono je w 1955 r. Konsekracja kościoła dokonana przez ks. bp. Antoniego Pawłowskiego 4IX 1954 r. Budowla niezorientowana na osi wschód-zachód, z wejściem głównym od wschodu i prezbiterium od zachodu. Murowana z cegły, na kamiennym cokole, tynkowana. Założona na planie krzyża łacińskiego. Bryła kościoła zwarta, z wieżą dzwonną nad częścią wschodnią korpusu i wieżyczką na sygnaturkę nad przecięciem ramion transeptu z korpusem. Korpus i prezbiterium nakryte wspólnym dachem dwuspadowym z dodatkową połacią zachodnią, ramiona transeptu dachami trójspadowymi – pokryte dachówką.

Wnętrze kościoła, salowe, otwarte półkolistymi arkadami na ramiona transeptu. Ściany akcentowane pilastrami, na kolebce grunt wyznaczający pierwotną długość korpusu. Przy ścianie wschodniej chór muzyczny wsparty na czterech filarach, z których dwa środkowe, przedłużone ku górze, stanowią podstawę wieży dzwonnej.

Kapitalny remont kościoła przeprowadzono w latach 2008-2010 staraniem parafian, darczyńców i księdza proboszcza. W 2007 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa kujawsko - pomorskiego.

Przy kościele znajduje się również cmentarz, który powstał w 1885 r.

KOŚCIÓŁ ŚW. WAWRZYŃCA W DOBRZEJEWICACH

Istniejący do dzisiaj kościół zbudowano w stylu neogotyckim w latach 1892 – 1893 i konserwowano w 1901 roku. Wieża kościoła została zniszczona w okresie I wojny światowej. Zachowało się jednak unikatowe zdjęcia kościoła z wieżą dzwonniczą.

Jednonawowy kościół pobudowano z cegły, zwieńczono dachem o drewnianej konstrukcji pokrytej blachą. Świątynia przechodziła remonty w latach 1965 – 1966 oraz 1988 – 1989. We wnętrzu znajduje się strop drewniany gładki w kształcie eliptycznym. Główny ołtarz pochodzi z katedry włocławskiej w stylu rokowym z drugiej połowy XVIII wieku. W górnej części ołtarza znajduje się obraz z końca XVIII wieku przedstawiający patrona parafii Św. Wawrzyńca w trybowanej srebrnej sukience. Boczne dwa ołtarze oraz ambona i chrzcielnica pochodzą z tego okresu i są w takim stylu jak ołtarz główny. Ołtarze podczas przenosin do kościoła zostały nieco zmodyfikowane.
W ogrodzie przy kościele znajduje się XIX-wieczna ludowa rzeźba św. Jana Nepomucena.

CMENTARZ EWANGELICKI - GŁOGOWO

Cmentarz powstał w 2 połowie XIX wieku. Aby dotrzeć do Cmentarza należy skręcić w ulicę Sportową, od północnego wschodu i południowego zachodu sąsiaduje z gospodarstwami domowymi.

CMENTARZ EWANGELICKI W BRZOZÓWCE

Cmentarz ewangelicki z połowy XIX w. położony po wschodniej stronie wsi, przy ul. Poziomkowej. Od północy, wschodu i zachodu graniczy z gruntami ornymi i nieużytkami, od południa z ul. Poziomkową i leżącymi przy niej domkami jednorodzinnymi.

CMENTARZ EWANGELICKO - OLĘDERSKI W ŁĘGU-OSIEKU
Cmentarz położony w lesie, na zachodnim skraju wsi. Najłatwiej trafić na niego jadąc szlakiem rowerowym czarnym Toruń - Dobrzyń nad Wisłą, który jest jednocześnie fragmentem Wiślanej Trasy Rowerowej. Wjeżdżając od strony Torunia do Osieka napotykamy skrzyżowanie przy szkole i kiosku Ruchu. Tam skręcamy w prawo, a po nieco ponad 500 m. w lewo zgodnie z drogowskazem. Po ok. 1,1 km natrafimy na drogę z prawej strony. Nie skręcamy w nią tylko kierujemy się w lewo, tzn. tak jak idzie droga. Na cmentarzu spoczywają prochy rodzin: Jabs, Wollschalaeger, Heyza, Zabel, Milke, Hubner, Peters, Gitz i innych pracowitych rodzin, często spokrewnionych z miejscową ludnością. Znajdują się tu również groby kilku ofiar polskich samosądów z pierwszych dni września 1939 r.
Bibliografia:
1. http://lapidaria.wikidot.com/cmentarz-ewangelicki-lek-osiek

CMENTARZ POEPIDEMICZNY - SILNO

Na początku listopada 1939 roku sołtys wsi Silno z pochodzenia Niemiec zamordował nauczyciela Szkoły Podstawowej w Silnie. Zwłoki zamordowanego pochowano w lesie w obecnym miejscu upamiętnienia.

Cmentarz położony w lesie, na niewielkim wzniesieniu. Będąc tuż przy byłej komorze celnej na drodze w stronę Chrap skręcamy w lewo (na północny wschód) w leśną ścieżkę, po ok. 250 docieramy na cmentarz będący po prawej stronie ścieżki - z daleka widoczna pomnik upamiętniający ofiary.